Papa Kadam (Om Puri) heeft, samen met zijn vrouw en kinderen, een succesvol familierestaurant in Mumbai, India. Zoon Hassan (Manish Dayal) is de chef-kok en de rest van het gezin helpt in de keuken of bediening. Als tijdens politieke schermutselingen het restaurant in vlammen opgaat, waarbij zijn vrouw om het leven komt, vlucht papa naar Europa. Ze willen daar proberen om een nieuw leven op te bouwen. Het toeval brengt ze naar een klein plaatsje in Zuid-Frankrijk. Daar staat een leeg en nagenoeg vervallen oud restaurant. Dat staat niet voor niets leeg, want aan de overkant van de weg staat het restaurant van Madame Mallory (Helen Mirren), dat een Michelinster heeft. Dus de kans dat een Indiaas restaurant op deze plek kan slagen is minimaal. Maar eigenwijs als papa is besluit hij toch de boel op te knappen en niet veel later is het restaurant gereed voor opening. Ondanks dat Madame Mallory geen concurrentie ziet in het ordinaire restaurant doet ze verwoede pogingen om een mogelijk Indiaas succes onmogelijk te maken.

COMMENTAAR

Je zou de Zweedse cineast Lasse Hallström de koning van de romantische dramafilms kunnen noemen. Na zijn grote doorbraak met Chocolat in 2000 is het merendeel van zijn oeuvre onder dit genre te plaatsen. De critici haalden films als The Shipping News, An Unfinished Life of Hachi: A Dog's Tale onderuit, maar Hallström weet het grote publiek wel te ontroeren met zijn films, omdat er altijd, ondanks het drama in het verhaal, een feel-good-moment aanwezig is. In The Hundred-Foot Journey is dat niet anders. Een doos Kleenex, zoals bij Hachi, is niet direct nodig, maar Hallström weet goed op de emoties te spelen. Een Indiase familie moet onder vreselijke omstandigheden het land verlaten, maar weet in Europa met keihard werken een nieuwe bestaan op te bouwen. Uiteindelijk zal het allemaal wel goed komen met hen, is de verwachting.
De grootste verrassing van deze film is niet voor de camera te zien, maar bevindt zich erachter. Niemand minder dan Steven Spielberg en Oprah Winfrey zijn de producenten. Niet direct wat je zou verwachten van deze twee grootheden. Qua productie is er in ieder geval weinig op aan te merken. Men heeft in ieder geval voor een interessante cast gezorgd. Voor de camera herkennen we Helen Mirren als de zelfgenoegzame Madame Mallory, die er alles aan doet om te voorkomen dat het restaurant aan de overkant van de straat slaagt. Mirren heeft wel vaker van dit soort kattige rollen gespeeld en ze is er goed in. Van de rest van de cast heeft vooral Om Puri een grote staat van dienst. Hij speelt vooral in Bollywoodfilms, waaronder een rol in het bij ons bekende Gandhi. De rest is bij ons vrij onbekend, maar weet zich goed staande te houden tussen deze twee grootheden.
Hoofdthema van de film is het vooroordeel tussen twee culturen. De traditionele Franse cuisine doet neerbuigend over de Indiase keuken, terwijl deze op z'n beurt denkt dat iedereen behoefte heeft aan een pittige, betaalbare hap. Ook racisme komt even aan bod, om het geheel nog wat aan te dikken, maar een belangrijk thema is het niet. Belangrijker is dat het uiteindelijk allemaal op z'n pootjes terecht zal komen. De weg er naartoe is voorspelbaar en er valt nauwelijks iets nieuws onder de zon te bekennen. Een aantal verhaallijnen is eigenlijk overbodig, maar toch is The Hundred-Foot Journey moeilijk te weerstaan. Daarvoor is de Indiase familie te sympathiek en weet ook Madame Mallory uiteindelijk wel een gevoelige snaar te raken. Deze film is een gemakkelijk verteerbare snack en daarmee is het een perfect recept voor een filmmaker als Lasse Hallström.

Ludo Keeris

Wanneer : DONDERDAG 22 FEBRUARI  om 20:00

Filminfo :  Lasse Hallström.- 2014 - S - 1u44''

Inkom : Gratis

Waar : Eetkafee 'TOREKE' Vlotstraat 22 GENT